Արվեստի տեսությունը հիմնված է փիլիսոփայական հետազոտությունների հարուստ գոբելենով, որոնք ձևավորել են մեր ընկալման և մեկնաբանման գեղարվեստական արտահայտությունը պատմության ընթացքում: Արվեստի տեսության խաչմերուկը արվեստի քննադատության, տեսության պատմության և արվեստի պատմության հետ ապահովում է գեղարվեստական ստեղծագործության և մարդկային փորձի միջև բարդ հարաբերությունների համապարփակ ըմբռնում: Այս հետազոտության ընթացքում մենք կխորանանք արվեստի տեսության փիլիսոփայական հիմքերի և դրա ազդեցության գեղարվեստական մեկնաբանության, գեղագիտական դատողության և արվեստի մշակութային նշանակության վրա:
Փիլիսոփայության դերը արվեստի տեսության մեջ
Փիլիսոփայական հիմքերը կազմում են այն հիմքը, որի վրա կառուցվում է արվեստի տեսությունը: Գեղեցկության և ներկայացման հնագույն հետազոտություններից մինչև հետմոդեռնիզմի և դեկոնստրուկցիաների ժամանակակից ուսումնասիրություններ, փիլիսոփայական հեռանկարները ազդել են արվեստի հայեցակարգման, ստեղծման և գնահատման վրա: Արվեստի փիլիսոփայությունը ձգտում է անդրադառնալ հիմնարար հարցերին ստեղծագործության բնույթի, արվեստի և իրականության փոխհարաբերությունների և գեղեցկության և իմաստի սուբյեկտիվ փորձառության վերաբերյալ:
Արվեստի տեսություն և գեղագիտություն
Գեղագիտությունը՝ փիլիսոփայության ճյուղը, առանցքային դեր է խաղում արվեստի տեսության մեջ՝ ուսումնասիրելով զգայական ընկալման բնույթը և գեղեցկության մեկնաբանությունը։ Գեղագիտության փիլիսոփայական ուսումնասիրությունը տեղեկացնում է մեր ըմբռնմանը այն սկզբունքների մասին, որոնք ղեկավարում են գեղարվեստական ստեղծագործությունը, ինչպիսիք են ներդաշնակությունը, համամասնությունը և զգացմունքային արտահայտությունը: Արվեստի տեսությունը միավորում է այս գեղագիտական հասկացությունները՝ վերլուծելու և գնահատելու արվեստի տեսողական, լսողական և կատարողական ասպեկտները՝ դրանով իսկ հարստացնելով գեղարվեստական ձևերի և ոճերի մեր գնահատանքը:
Արվեստի քննադատությունը և տեսությունը պատմության մեջ
Արվեստի քննադատությունը, որը հիմնված է փիլիսոփայական հետախուզման վրա, տալիս է քննադատական շրջանակ գեղարվեստական ստեղծագործությունների գնահատման և համատեքստայինացման համար իրենց պատմական և մշակութային միջավայրում: Արտահայտման, ներկայացման և միտումնավորության փիլիսոփայական հասկացություններից ելնելով, արվեստի քննադատությունն ու տեսությունը պատմության մեջ ներգրավվում են արվեստի տեսության փիլիսոփայական չափումների հետ՝ առաջարկելով գեղարվեստական շարժումների, ոճերի և առանձին ստեղծագործությունների նրբերանգ մեկնաբանություններ և քննադատություններ:
Արվեստի պատմություն և մշակութային նշանակություն
Արվեստի պատմությունը ծառայում է որպես արվեստի մշակութային, սոցիալական և քաղաքական նշանակությունը հասկանալու խողովակ՝ արտացոլելով փիլիսոփայական տեղաշարժերը և մտավոր պարադիգմները, որոնք ձևավորել են գեղարվեստական արտադրությունն ու ընդունումը: Քննելով արվեստը կոնկրետ պատմական դարաշրջանների և մշակութային համատեքստերում՝ արվեստի պատմությունը պարզաբանում է այն ուղիները, որոնցով փիլիսոփայական գաղափարներն ազդել են արվեստի ստեղծման, ընդունման և մեկնաբանման վրա՝ ընդգծելով փիլիսոփայական մտքի և գեղարվեստական արտահայտման դինամիկ փոխազդեցությունը:
Հարստացնելով արվեստի տեսության մեր ըմբռնումը
Արվեստի տեսության փիլիսոփայական հիմունքներով շրջելիս մենք բացահայտում ենք գաղափարների, արժեքների և համոզմունքների խճճված ցանցը, որը տեղեկացնում է գեղարվեստական պրակտիկայի և ընդունման մասին: Ընդգրկելով փիլիսոփայության, արվեստի տեսության, արվեստի քննադատության և արվեստի պատմության միջև սիմբիոտիկ հարաբերությունները՝ մենք ձեռք ենք բերում արվեստի համապարփակ ըմբռնում որպես բազմակողմ դիսկուրս, որն առնչվում է մարդկային գոյության, ընկալման և ստեղծագործության բարդություններին: