Arte Povera-ն, որը թարգմանաբար նշանակում է «Աղքատ արվեստ», արվեստի նշանակալից շարժում է, որն առաջացել է Իտալիայում 1960-ականների վերջին: Շարժումը մարտահրավեր նետեց հեղինակության և գեղարվեստական արտադրության ավանդական պատկերացումներին՝ ընդգծելով համագործակցության, գործընթացի և նյութականության հասկացությունները: Այս թեմատիկ կլաստերը խորանում է հեղինակության և գեղարվեստական արտադրության միջև բարդ հարաբերությունների մեջ Arte Povera-ի համատեքստում՝ ուսումնասիրելով հիմնական արվեստագետները, ստեղծագործությունները և թեմաները, որոնք ցույց են տալիս շարժման ուրույն մոտեցումը ստեղծագործության և արտահայտման նկատմամբ:
Արտե Պովերայի առաջացումը
Arte Povera-ն արմատական արվեստի շարժում էր, որը ի հայտ եկավ Իտալիայում սոցիալական և քաղաքական ցնցումների ժամանակաշրջանում: Շարժմանը բնորոշ էր արվեստի հաստատված պրակտիկաների մերժումը և «աղքատ» կամ ոչ սովորական նյութերի ընդունումը:
Arte Povera-ի որոշիչ հատկանիշներից մեկը նրա մարտահրավերն էր հեղինակության ավանդական հասկացություններին: Շարժման հետ կապված նկարիչները ձգտում էին կտրվել անհատական հանճարի հայեցակարգից և փոխարենը որդեգրեցին գեղարվեստական արտադրության ավելի համագործակցային և գործընթացին ուղղված մոտեցում:
Դժվար հեղինակություն և գեղարվեստական արտադրություն
Arte Povera-ի նկարիչները վիճարկում էին նկարչի ավանդական դերը՝ որպես ստեղծագործության միակ ստեղծող կամ հեղինակ: Փոխարենը, նրանք ընդունեցին ավելի բաց և ներառական մոտեցում, որը լղոզեց սահմանները նկարչի, հեռուստադիտողի և շրջակա միջավայրի միջև: Ներկայացումների, ինստալյացիաների և համատեղ նախագծերի միջոցով Arte Povera-ի արտիստները ձգտում էին լուծարել հիերարխիկ տարբերությունները և ներգրավվել հանդիսատեսի հետ նոր և ոչ սովորական ձևերով:
Արտե Պովերայում ոչ ավանդական և «աղքատ» նյութերի օգտագործումը հետագայում մարտահրավեր նետեց գեղարվեստական արտադրության ավանդական պատկերացումներին: Նկարիչները ուսումնասիրում էին առօրյա առարկաների նյութականությունը և ձգտում էին առօրյան բարձրացնել արվեստի տիրույթ: Նյութականության և արտադրության այս մոտեցումը ընդգծում էր ստեղծման գործընթացը վերջնական արդյունքի նկատմամբ՝ ընդգրկելով անկայունությունն ու անցողիկությունը՝ որպես գեղարվեստական արտահայտման անբաժանելի կողմեր:
Հիմնական նկարիչներ և ստեղծագործություններ
Arte Povera-ի համատեքստում մի քանի հիմնական արվեստագետներ և ստեղծագործություններ ցույց են տալիս շարժման յուրահատուկ մոտեցումը հեղինակային և գեղարվեստական արտադրության նկատմամբ: Արվեստագետներ, ինչպիսիք են Ալիգիերո Բոետտին, Յանիս Կունելիսը և Մարիո Մերցը, հայտնի են ավանդական գեղարվեստական պրակտիկաների իրենց արմատական վերաիմաստավորումներով և նյութերի ու գաղափարների նորարարական կիրառմամբ:
Հատկանշական օրինակներից է Յանիս Կունելիսի կողմից կենդանի կենդանիների օգտագործումը իր ինստալյացիաներում, ինչը խաթարում է արվեստի ստեղծման մեջ մարդկային և ոչ մարդկային գործակցության սահմանները: Հեղինակության նկատմամբ նրա ոչ ավանդական մոտեցումը կասկածի տակ դրեց նկարչի ավանդական դերը՝ որպես միակ ստեղծող՝ հրավիրելով դիտողներին վերանայել իրենց հարաբերությունները արվեստի գործի և այն միջավայրի հետ, որտեղ այն գտնվում է:
Թեմաներ և հասկացություններ
Արտե Պովերան ներկայացրեց մի շարք թեմաներ և հասկացություններ, որոնք շարունակում են ազդել հեղինակության և գեղարվեստական արտադրության ժամանակակից քննարկումների վրա: Շարժման շեշտադրումը գործընթացի, նյութականության և համագործակցության վրա արձագանքել է տարբեր գեղարվեստական պրակտիկաների վրա՝ ոգեշնչելով արվեստագետների նոր սերունդներին՝ ուսումնասիրելու ստեղծագործության և արտահայտման այլընտրանքային եղանակները:
Վիճարկելով հեղինակության և գեղարվեստական արտադրության ավանդական պատկերացումները՝ Արտե Պովերան գերազանցեց արվեստի օբյեկտի սահմանները և վերասահմանեց փոխհարաբերությունները նկարչի, արվեստի գործի և հանդիսատեսի միջև: Շարժման ժառանգությունը շարունակում է առաջացնել քննադատական դիսկուրս և արժեքավոր պատկերացումներ է տալիս հեղինակության և գեղարվեստական արտադրության բարդ փոխազդեցության վերաբերյալ: