Որպես արվեստի տեսության առանցքային շարժում, դադաիզմն ընդունեց հումորն ու աբսուրդը՝ վիճարկելու ավանդական գեղարվեստական նորմերն ու պայմանականությունները: Արվեստի նկատմամբ այս ոչ ավանդական մոտեցումը նպատակ ուներ քանդել հասարակական նորմերն ու գեղարվեստական ավանդույթները հումորի, երգիծանքի և իռացիոնալության միջոցով: Օգտագործելով ցնցող արժեք և ոչ ավանդական տեխնիկա, դադաիստ արվեստագետները ձգտում էին արվեստի, ինքնության և մշակութային արժեքների նոր տեսակետ ստեղծել:
Դադաիզմի ծագումը և դրա ազդեցությունը արվեստի տեսության վրա
Դադաիզմը ի հայտ եկավ որպես պատասխան Առաջին համաշխարհային պատերազմի հիասթափության և տրավմայի: Այս շարժումը մերժեց ռացիոնալությունն ու տրամաբանությունը, որոնք հանգեցրին նման ավերածություններին, ընդունելով քաոսն ու իռացիոնալությունը որպես բողոքի ձև: Դադաիստական արվեստում հումորի և աբսուրդի օգտագործումը արտացոլում էր ավանդական գեղարվեստական չափանիշների մերժումը և դիտողներին ոչ սովորական և հաճախ անհեթեթ ստեղծագործությունների միջոցով հրահրելու ցանկությունը:
Հումորը որպես խանգարող ուժ արվեստի տեսության մեջ
Հումորն ու աբսուրդը հիմնարար էին դադաիստական շարժման առաքելության համար՝ մարտահրավեր նետելու հաստատված գեղարվեստական կոնվենցիաներին: Օգտագործելով երգիծանք և խելք, դադաիստ արվեստագետները նպատակ ունեին խաթարել արվեստի ավանդական ըմբռնումը և դրա նպատակը: Անիմաստ պատկերների, բառախաղի և իռացիոնալ համադրումների միջոցով դադաիստական արվեստը փորձում էր տապալել լրջությունն ու հանդիսավորությունը, որը հաճախ կապված է սովորական գեղարվեստական արտահայտության հետ:
Աբսուրդը որպես դիվերսիայի գործիք
Դադաիստական արվեստում աբսուրդը ծառայում էր որպես դիվերսիայի գործիք՝ նպատակ ունենալով ցնցել և շփոթեցնել հանդիսատեսին: Անսպասելի և իռացիոնալ տարրերի կիրառման միջոցով դադաիստ արվեստագետները ձգտում էին քանդել արվեստի աշխարհի տիրող տրամաբանությունը: Դադաիստական ստեղծագործություններում համախմբվածության և իմաստի կանխամտածված մերժումը նպատակ ուներ մարտահրավեր նետել դիտողներին կասկածի տակ դնել արվեստի բուն էությունը և հասարակության մեջ նրա դերը:
Դադաիստական հումորի և աբսուրդի ժառանգությունը արվեստի տեսության մեջ
Հումորի և աբսուրդի ժառանգությունը դադաիստական արվեստում տարածվում է բուն շարժումից դուրս՝ ազդելով արվեստի հետագա տեսությունների և շարժումների վրա: Հումորի և աբսուրդի օգտագործումը որպես դիվերսիոն գործիքներ շարունակել է ոգեշնչել արվեստագետներին՝ մարտահրավեր նետելու ավանդական գեղարվեստական սահմաններին և քննադատական միտք առաջացնելու դիտողների մոտ: