Հետիմպրեսիոնիզմը հայտնվեց որպես նշանակալի շարժում արվեստի պատմության մեջ՝ նշանավորելով շեղում իմպրեսիոնիզմի նատուրալիստական ներկայացումից։ Այս գեղարվեստական շրջանը որոշվում էր մի քանի հիմնական հատկանիշներով, որոնք այն առանձնացնում էին իր նախորդներից և խորապես ազդել նկարչական ոճերի վրա:
Գույն եւ լույս
Վառ և ինտենսիվ գույների օգտագործումը դարձավ պոստիմպրեսիոնիստական ստեղծագործությունների բնորոշ գիծը: Նկարիչներ, ինչպիսիք են Վինսենթ վան Գոգը և Պոլ Սեզանը, ուսումնասիրել են գույնի արտահայտիչ ներուժը՝ կիրառելով վառ և ոչ բնական երանգներ՝ զգացմունքներ և մթնոլորտ փոխանցելու համար: Լույսի և գույնի ինտենսիվ փոխազդեցությունը նրանց նկարներում ստեղծեց իրականության ուժեղացված զգացողություն՝ գերազանցելով տեսանելի աշխարհի զուտ պատկերումը:
Սիմվոլիզմ և սուբյեկտիվություն
Պոստիմպրեսիոնիստ նկարիչները ձգտում էին իրենց ստեղծագործությունները ներարկել անձնական արտահայտությամբ և խորհրդանշական իմաստով: Նրանց ուշադրությունը արտաքին աշխարհը հավատարմորեն ներկայացնելուց տեղափոխվեց ներքին մտքերն ու զգացմունքները փոխանցելուն: Այս սուբյեկտիվ մոտեցումը հանգեցրեց սիմվոլիկ պատկերների և այլաբանական թեմաների հետազոտմանը, որի ընթացքում արվեստագետներն իրենց ստեղծագործություններն օգտագործում էին որպես ներհոսքի և ինքնարտահայտման միջոց: Գոգենի և Ռեդոնի նման արվեստագետներն ընդունեցին սիմվոլիզմը՝ բացելով գեղանկարչության մեջ մեկնաբանության և ըմբռնման նոր ուղիներ:
Ձևը և կառուցվածքը
Մինչ իմպրեսիոնիստ արվեստագետները հաճախ առաջնահերթություն էին տալիս անցողիկ պահերը և անցողիկ տպավորությունները գրավելուն, պոստիմպրեսիոնիստները փորձեր էին անում ձևի և կառուցվածքի վրա՝ ձգտելով ստեղծել կոմպոզիցիաներ, որոնք դուրս էին զուտ ներկայացումից: Ժորժ Սյուրատի և Պոլ Սեզանի նման արվեստագետները կիրառել են նորարարական մեթոդներ, ինչպիսիք են պուանտիլիզմը և երկրաչափական պարզեցումը, որպեսզի ուսումնասիրեն բնության և ձևի հիմքում ընկած կառուցվածքները: Նրանց շեշտադրումը ձևի և կառուցվածքի վրա ճանապարհ հարթեց նկարչության մեջ տարածությունն ու խորությունը պատկերելու նոր մոտեցումների համար:
Զգացմունքային արտահայտություն
Հետիմպրեսիոնիզմը ավելի մեծ շեշտադրում բերեց գեղարվեստական միջոցներով զգացմունքների և հոգեբանական խորության փոխանցման վրա: Նկարիչները ձգտում էին իրենց ստեղծագործության միջոցով առաջացնել հզոր զգացմունքներ և սուբյեկտիվ փորձառություններ՝ հաճախ խորանալով ներքին իրարանցման, ուրախության և մելամաղձության ոլորտներում: Վան Գոգի իմպուլսիվ և էմոցիոնալ վրձինները, օրինակ, գրավում էին նրա ապրած բուռն հույզերը, մինչդեռ Սեզանի ներաշխարհիկ կոմպոզիցիաները փոխանցում էին մտորումների և ներդաշնակության զգացում:
Ազդեցությունը նկարչական ոճերի վրա
Պոստիմպրեսիոնիզմի որոշիչ բնութագրերը մեծ ազդեցություն ունեցան նկարչական ոճերի էվոլյուցիայի վրա՝ հիմք դնելով տարբեր շարժումների, ինչպիսիք են էքսպրեսիոնիզմը, ֆովիզմը և կուբիզմը: Գույնի համարձակ օգտագործումը և անհատական արտահայտչամիջոցների շեշտադրումը ոգեշնչեցին նկարիչներին փորձարկել կոմպոզիցիայի և ներկայացման նոր մոտեցումներ: Հետիմպրեսիոնիստական արվեստի սուբյեկտիվ և էմոցիոնալ որակներն արձագանքել են նաև ապագա սերունդներին՝ ձևավորելով ժամանակակից գեղանկարչության հետագիծը:
Ժառանգություն և շարունակական ազդեցություն
Պոստիմպրեսիոնիզմի ժառանգությունը պահպանվում է մինչ օրս՝ շարունակելով ոգեշնչել ինչպես արվեստագետներին, այնպես էլ հանդիսատեսին: Անձնական արտահայտության, վառ գույների գունապնակների և ձևի և կառուցվածքի նորարարական մոտեցումների վրա նրա շեշտադրումը շարունակում է ռեզոնանս ունենալ ժամանակակից գեղանկարչության մեջ: Պոստիմպրեսիոնիզմի որոշիչ հատկանիշները անջնջելի հետք են թողել արվեստի աշխարհում՝ դարձնելով այն գեղանկարչության պատմության առանցքային գլուխ: