Իմպրեսիոնիզմը արվեստի պատմության մեջ նշանակալի շեղում է ավանդական գեղանկարչական ոճերից, հատկապես այն ձևով, որով նկարիչները օգտագործում էին գույնն ու լույսը՝ տեսարաններն ու զգացմունքները գրավելու համար:
Իմպրեսիոնիզմի ներածություն արվեստի պատմության մեջ
Իմպրեսիոնիզմը ի հայտ եկավ 19-րդ դարում՝ որպես արվեստի արմատական շարժում, որի նպատակն էր ավելի ինքնաբուխ և զգայական ձևով պատկերել առօրյա կյանքը և բնական լանդշաֆտները: Իմպրեսիոնիստ նկարիչները ձգտում էին փոխանցել իրենց առարկաների հպանցիկ տպավորությունները՝ ֆիքսելով լույսի և գույնի ազդեցությունները իրենց նկարներում:
Հասկանալով գույնի դերը իմպրեսիոնիստական նկարներում
Իմպրեսիոնիստ նկարիչները օգտագործում էին վառ և բազմազան գունային գունապնակ՝ հաճախ գույները կիրառելով ուղղակի կտավի վրա՝ առանց դրանք մանրակրկիտ խառնելու: Այս տեխնիկան, որը հայտնի է որպես կոտրված կամ չխառնված գույն, թույլ տվեց նրանց ձեռք բերել անմիջականության և շարժման զգացում իրենց աշխատանքներում: Կիրառելով փոխլրացնող գույներ և տաք ու սառը երանգների համադրելով՝ նրանք ստեղծեցին դինամիկ տեսողական հակադրություններ և փոխանցեցին լույսի անցողիկ բնույթը:
Լույսի օգտագործման ուսումնասիրություն իմպրեսիոնիստական արվեստում
Լույսը կենտրոնական դեր էր խաղում իմպրեսիոնիստական նկարներում, քանի որ նկարիչները ձգտում էին ֆիքսել բնական լույսի անընդհատ փոփոխվող որակները: Կոտրված վրձինների օգտագործման և լույսի և դրա էֆեկտների վրա կենտրոնանալու միջոցով իմպրեսիոնիստ նկարիչները իրենց աշխատանքներում պատկերում էին ինքնաբուխության և մթնոլորտային մթնոլորտի զգացում: Նրանք հաճախ նկարում էին en plein air, կամ դրսում, որպեսզի ուղղակիորեն դիտարկեն և ներկայացնեն լույսի և ստվերի նրբությունները իրենց կոմպոզիցիաներում:
Նորարարություններ և տեխնիկա իմպրեսիոնիզմում
Իմպրեսիոնիստ նկարիչները ընդունեցին նկարչության նոր տեխնիկան և նորարարությունները, որոնք թույլ տվեցին նրանց փորձեր կատարել գույնի և լույսի հետ: Օրինակ՝ արագ վրձնահարվածների օգտագործումը, որը հայտնի է որպես