Պոստմոդեռն արվեստի քննադատությունը բուռն քննարկումների առարկա է դարձել՝ ուշադրություն հրավիրելով տարբեր խնդիրների վրա, որոնք վերաիմաստավորել են արվեստի ընկալման և մեկնաբանման ձևը: Այս քննարկումը խորանում է հետմոդեռն արվեստի քննադատության հիմնական բանավեճերի մեջ՝ լույս սփռելով մարտահրավերների, հակասությունների և փոփոխությունների վրա, որոնք ձևավորել են ժամանակակից արվեստի աշխարհը:
1. Իսկականությունն ընդդեմ յուրացման
Պոստմոդեռն արվեստի քննադատության կենտրոնական բանավեճերից մեկը պտտվում է արվեստում իսկականության հայեցակարգի շուրջ: Պոստմոդեռնիզմը մարտահրավեր է նետում ինքնատիպության ավանդական պատկերացումներին, քանի որ արվեստագետները հաճախ իրենց ստեղծագործության մեջ ներառում են յուրացման և վերակոնտեքստուալացման տարրեր: Սա քննարկումներ է առաջացրել հետմոդեռն դարաշրջանում արվեստի իսկության մասին՝ հարցեր բարձրացնելով գեղարվեստական ստեղծագործության սահմանների և գոյություն ունեցող մշակութային խորհրդանիշների դերի վերաբերյալ:
2. Իմաստը ժամանակակից արվեստում
Պոստմոդեռն արվեստի քննադատությունը բախվել է ժամանակակից արվեստի իմաստի գաղափարին, հատկապես արագ փոփոխվող և բազմազան մշակութային լանդշաֆտում: Դեկոնստրուկցիայի և ինտերտեքստուալության վրա կենտրոնացումը հանգեցրել է բանավեճերի հետմոդեռն արվեստի գործերում իմաստի երկիմաստության և բարդության մասին: Քննադատները ձգտում են քանդել արվեստի մեջ ներկառուցված նշանակության շերտերը՝ ուսումնասիրելով մեկնաբանության մարտահրավերները բազմակարծությամբ և հիբրիդությամբ սահմանված դարաշրջանում:
3. Նկարչի դերը հետմոդեռն համատեքստում
Պոստմոդեռն արվեստի ի հայտ գալը քննարկումներ է առաջացրել արվեստագետի զարգացող դերի մասին հետմոդեռն համատեքստում: Քննադատներն ու գիտնականները քննարկել են այն ուղիները, որոնցով պոստմոդեռնիզմը վերաիմաստավորել է արվեստագետի, հանդիսատեսի և հենց արվեստի գործի միջև հարաբերությունները: Սա հանգեցրել է հեղինակության, գործակալության և գեղարվեստական արտադրության վրա մշակութային, սոցիալական և քաղաքական գործոնների ազդեցության ուսումնասիրությունների:
4. Ազդեցությունը արվեստի քննադատության վրա
Պոստմոդեռն արվեստի քննադատությունը զգալի փոփոխություններ է բերել հենց արվեստաբանության պրակտիկայում։ Անցումը դեպի հետմոդեռն հեռանկարներ մարտահրավեր է նետել քննադատության ավանդական եղանակներին՝ հանգեցնելով հաստատված գեղագիտական չափանիշների և գնահատման շրջանակների վերագնահատմանը: Քննադատները բանավեճեր են անցկացնում հետմոդեռն սկզբունքների արդիականության վերաբերյալ ժամանակակից արվեստի շուրջ դիսկուրսի ձևավորման և այն ուղիների մասին, որոնցով արվեստ քննադատությունը արձագանքում է հետմոդեռն գեղարվեստական արտահայտման բարդություններին:
Պոստմոդեռն արվեստի քննադատության այս բանավեճերը ոչ միայն արտացոլում են արվեստի փոփոխվող բնույթը, այլ նաև ծառայում են որպես կատալիզատորներ գեղարվեստական դիսկուրսի սահմաններն ու պարամետրերը վերաիմաստավորելու համար: Ընդգրկելով հետմոդեռն արվեստին բնորոշ բարդություններն ու հակասությունները՝ քննադատներն ու գիտնականները շարունակում են ներգրավվել դինամիկ զրույցների մեջ, որոնք ձևավորում են արվեստի քննադատության զարգացող լանդշաֆտը և դրա հատումները պոստմոդեռնիզմի հետ: