Գեղագրությունը, որպես արվեստի ձև, հարստացել է բազմաթիվ անվանի արվեստագետների ստեղծագործական ներդրումներով: Վան Սիժիի նրբագեղ հարվածներից մինչև Յուքիմի Աննանդի ժամանակակից նորարարությունը, յուրաքանչյուր արվեստագետ անջնջելի հետք է թողել դաշտում: Այս թեմատիկ կլաստերում մենք կխորանանք այս ազդեցիկ գեղագրության արվեստագետների տեխնիկայի, ոճերի և նշանավոր գործերի մեջ:
Վան Սիժի
Վան Սիժին, որը հաճախ հարգվում է որպես «Գրագրության իմաստուն», չինական գեղագրության պատմության խորհրդանշական անձնավորություն է: Նրա գլուխգործոցը՝ «Լանտինգ Սյու»-ն (Խոլորձի տաղավարի նախաբանը), նշվում է որպես գեղագրության արվեստի գագաթնակետ: Վանգի տաղաչափական գրագրության վարպետությունը և ռիթմի ու հոսքի վրա նրա շեշտադրումը դարերի ընթացքում հաստատուն չափանիշներ են սահմանել գեղագիրների համար:
Միր Էմադ Հասանի
Ծագումով Պարսկաստանից, Միր Էմադ Հասանին գնահատվում է Նաստալիկ գրի մեջ իր ուշագրավ հմտությամբ: Նրա խճճված և հեղհեղուկ ստեղծագործությունները մնայուն տպավորություն են թողել պարսկական գեղագրության վրա՝ ոգեշնչելով արվեստագետների սերունդներին՝ ընդունելու Նաստալիքի գեղագիտությունը: Հասանիի նվիրումը այս գրի պահպանմանն ու զարգացմանը մեծ դեր է ունեցել պարսկական գեղագրության ավանդույթի ձևավորման գործում:
Յուկիմի Աննանդ
Ժամանակակից գեղագրության օրինակ՝ Յուքիմի Աննանդը վերաիմաստավորել է արվեստի ձևը՝ ավանդական տեխնիկայի և ժամանակակից զգացմունքայնության իր միաձուլմամբ: Գույնի, հյուսվածքի և տարածական դասավորության նրա նորարարական օգտագործումը առաջ է քաշել գեղագրական արտահայտության սահմանները: Անանի սեմինարներն ու հրատարակությունները նույնպես առանցքային դեր են խաղացել գեղագիրների նոր սերնդի դաստիարակման գործում:
Այս նկարիչները, ի թիվս այլոց, մեծ ներդրում են ունեցել գեղագրության տարբեր գոբելենների մեջ: Նրանց ժառանգությունը շարունակում է ոգեշնչել և ուղղորդել ձգտող գեղագիրներին՝ ապահովելով, որ արվեստի ձևը զարգանա և զարգանա տարբեր մշակույթներում և դարաշրջաններում: