Ներածություն
Մարքսիստական արվեստի տեսությունն առաջարկում է հանճարեղ արվեստագետի հայեցակարգի համոզիչ քննադատություն՝ վիճարկելով անհատական ստեղծագործության և գեղարվեստական հանճարի ավանդական պատկերացումները: Մարքսիստական արվեստի տեսության ոսպնյակի միջոցով շեշտը անհատական հանճարից տեղափոխվում է գեղարվեստական արտադրությունը ձևավորող սոցիալ-տնտեսական պայմաններ:
Մարքսիստական արվեստի տեսությունը և նկարչի դերը
Մարքսիստական արվեստի տեսությունը հիմնովին կասկածի տակ է դնում մեկուսացված, ինքնավար հանճարեղ արվեստագետի գաղափարը: Ըստ այդ տեսանկյունի՝ արվեստագետը վակուումում գործող բացառիկ անհատ չէ, այլ իր սոցիալ-տնտեսական միջավայրի արդյունքը։ Մարքսիստական արվեստի տեսությունը պնդում է, որ արվեստագետների ստեղծագործական արդյունքը ազդում և ձևավորվում է տիրող սոցիալական և տնտեսական պայմաններից, ներառյալ դասակարգային պայքարը, շահագործումը և աշխատանքի բաժանումը:
Գեղարվեստական արտադրության կոլեկտիվ չափումը
Մարքսիստական արվեստի տեսության կենտրոնական դրույթներից մեկը կոլեկտիվ գեղարվեստական արտադրության հասկացությունն է։ Անհատական հանճարը նշելու փոխարեն՝ մարքսիստական արվեստի տեսությունը ընդգծում է գեղարվեստական ստեղծագործության համագործակցային և կոլեկտիվ բնույթը: Ըստ այդ տեսակետի՝ արվեստը կոլեկտիվ աշխատանքի արդյունք է և արտացոլում է ավելի լայն սոցիալական և պատմական համատեքստը, որում այն արտադրվում է։
Հանճարի մասին բուրժուական պատկերացումների մերժումը
Մարքսիստական արվեստի տեսությունը կտրականապես մերժում է հանճարեղ արվեստագետի բուրժուական ընկալումը որպես բացառիկ, տրանսցենդենտալ կերպարի։ Փոխարենը, այն ձգտում է ապակեղծել անհատական հանճարի կերպարը և վերափոխել գեղարվեստական արտադրությունը որպես սոցիալական հարաբերությունների և պատմական ուժերի արտացոլում: Դրանով մարքսիստական արվեստի տեսությունը նպատակ ունի մարտահրավեր նետել հիերարխիկ և էլիտար կառույցներին, որոնք հիմքում են գեղարվեստական հանճարի ավանդական պատկերացումները:
Պրոլետար արտիստի հզորացում
Մարքսիստական արվեստի տեսության շրջանակներում ուշադրություն է դարձվում պրոլետար արվեստագետի հզորացմանը և գեղարվեստական աշխատանքի կոլեկտիվ չափման բարձրացմանը։ Անհատական հանճարի պաշտամունքը չշեշտադրելով՝ մարքսիստական արվեստի տեսությունը նպատակ ունի ստեղծել ավելի արդար և ընդգրկուն տարածք գեղարվեստական արտադրության համար՝ հրավիրելով մասնակցություն տարբեր ձայների և տեսանկյունների:
Եզրակացություն
Մարքսիստական արվեստի տեսությունը տրամադրում է հանճարեղ արվեստագետի հայեցակարգի խելամիտ քննադատություն՝ մարտահրավեր նետելով գեղարվեստական արտադրության և ստեղծագործության ավանդական պարադիգմներին: Արվեստի կոլեկտիվ չափորոշիչն առաջնային պլան դնելով, հանճարի մասին բուրժուական պատկերացումները կասկածի տակ դնելով և պրոլետար արվեստագետի հզորացման ջատագովը՝ մարքսիստական արվեստի տեսությունը առաջարկում է այլընտրանքային համոզիչ հեռանկար, որը վերափոխում է գեղարվեստական աշխատանքի և ստեղծագործության ըմբռնումը: