Լույսի արվեստը, որը նաև հայտնի է որպես լյումինիզմ, արվեստի մի ձև է, որն օգտագործում է լույսը որպես միջոց՝ սուզվող և գրավիչ փորձառություններ ստեղծելու համար: Վերջին տարիներին թեթև արվեստը մեծ նշանակություն է ձեռք բերել ավանդական գեղարվեստական սահմանները հաղթահարելու և գիտական սկզբունքների հետ միաձուլվելու ունակության համար՝ լղոզելով արվեստի և գիտության սահմանները:
Լույսի արվեստի էսթետիկա
Լույսի արվեստի գեղագիտությունը հիմնված է լույսի և տարածության փոխազդեցության վրա: Լույսի արվեստագետները օգտագործում են տարբեր տեխնիկա, ներառյալ LED-ների, պրոյեկցիաների և արտացոլող մակերեսների օգտագործումը դինամիկ և տեսողականորեն ցնցող ինստալացիաներ ստեղծելու համար, որոնք սովորական տարածքները վերածում են գրավիչ միջավայրի:
Լույսի արվեստի որոշիչ բնութագրիչներից մեկը նրա անցողիկ բնույթն է, քանի որ լույսի և ստվերի փոխազդեցությունը շարունակաբար զարգանում է՝ հանդիսատեսին տրամադրելով բազմազգայական փորձ, որը գերազանցում է ավանդական գեղարվեստական միջավայրը: Լույսի արվեստի սուզվող և ինտերակտիվ բնույթը նաև հրավիրում է հանդիսատեսի մասնակցության՝ լղոզելով ստեղծողի և հանդիսատեսի միջև սահմանները և վերածելով դիտման փորձը լույսի և տարածության համատեղ հետազոտության:
Ազդեցությունը արվեստի աշխարհի վրա
Լույսի արվեստը զգալիորեն ազդել է ժամանակակից արվեստի աշխարհի վրա՝ մարտահրավեր նետելով գեղարվեստական արտահայտման ավանդական պատկերացումներին և ընդլայնելով տեսողական պատմվածքի հնարավորությունները: Ե՛վ գեղարվեստական, և՛ գիտական տարրերը ինտեգրելով՝ թեթև արվեստը առաջ է մղել ստեղծագործության սահմանները՝ ներշնչելով փորձերի և նորարարությունների նոր ալիք գեղարվեստական համայնքում:
Ավելին, թեթև արվեստի միջդիսցիպլինար բնույթը նպաստել է արվեստագետների, գիտնականների և տեխնոլոգների համագործակցությանը, ինչը հանգեցրել է բեկումնային ինստալյացիաների զարգացմանը, որոնք անխափան կերպով միախառնում են արվեստն ու տեխնոլոգիան: Արդյունքում, թեթև արվեստը հաստատվել է որպես միջառարկայական երկխոսության կատալիզատոր՝ նպաստելով արվեստի և գիտության միջև սիմբիոտիկ փոխհարաբերությունների ավելի խորը ըմբռնմանը:
Արվեստի և գիտության միաձուլումը թեթև արվեստում ծառայում է որպես ստեղծագործության և նորարարության փոխակերպող ուժի վկայություն՝ հանդիսատեսին ոգեշնչելով վերանայել գեղարվեստական արտահայտությունը սահմանող սովորական սահմանները: Թե՛ էսթետիկ, թե՛ ինտելեկտուալ մակարդակներում դիտողներին ներգրավելու և գրավելու իր ունակության շնորհիվ լուսային արվեստը շարունակում է հարստացնել գեղարվեստական լանդշաֆտը, մարտահրավեր նետելով ընկալումներին և վերասահմանելով լույսի դերը տեսողական փորձի ձևավորման մեջ: